Karolina Spaić is op 24 april 2020 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Deze koninklijke onderscheiding werd op vrijdag 3 juli, uitgereikt in het Concertgebouw door burgemeester Femke Halsema. Zie hier voor meer informatie.
“Theater kan de wereld niet veranderen maar het kan mensen, makers en publiek in beweging brengen.”
Ik ben een theatermaker, strateeg en bruggenbouwer, die de “out of the box” paden opzoekt.
Officieel ben ik ook directeur van het ZID Theater – City Art & Performance Center, dat staat voor theater met, voor en door bevlogen mensen. Het staat ook voor steeds opnieuw een dialoog tot stand brengen tussen mensen die normaal gesproken niet met elkaar in dialoog gaan. Vaak werd gezegd dat we met ZID eigenlijk een utopische samenleving aan het creëren zijn e
n misschien is dat ook zo.
Ik ben geboren en opgegroeid in Belgrado, de hoofdstad van het toenmalige Joegoslavië. Ook al bijna een utopie: een land dat niet meer bestaat. Van jongs af aan was ik al veel met theater bezig, met dans en muziek. Vervolgens spreidde ik mijn vleugels uit en ging in Nederland studeren aan de Academie voor Expressie die toen in Utrecht was. Wat een bijzondere school was dat! Ik studeerde er vervolgens als eerste student van de Internationale Theaterafdeling van de Hogeschool voor de Kunsten (H.K.U.) af. In die tijd kwam ik ook in aanraking met het Odin Teatret in Denemarken en volgde een specialisatie aan de International School of Theatre Anthropology (ISTA), opgericht en geleid door de bekende regisseur Eugenio Barba, en gevestigd in Holstebro, Denemarken. Er werd onderzoek gedaan naar westerse en niet-westerse theater- en dansstijlen en de toepassing hiervan wereldwijd in het hedendaagse theater.
Ik heb me altijd al een wereldburger gevoeld, reisde sinds 1992 met ZID Theater, destijds met beeldend- visueel theater, naar vele landen in Europa, maar ook in Zuid- en Noord Amerika. Altijd op zoek naar die universele theatertaal die bruggen kan slaan tussen de spelers en het publiek. En zo communicatie tot stand brengt en mensen met elkaar verbindt.
In 2003 belandden we met ZID Theater in de Kolenkitbuurt in Bos en Lommer. Daar, in de gymzaal van het voormalige HTS gebouw, bouwden we een theaterzaal. Daarna ging het snel. In de buurt werkten we met kinderen, jongeren en volwassenen uit wat toen de moeilijkste buurt van Nederland heette te zijn. Alle ervaringen die we tot dan toe hadden verzameld in andere landen konden we hier toepassen. We konden ongewone paden bewandelen om de mensen te enthousiasmeren, te inspireren, uit hun comfortzone te lokken en zo met hun samen een constante dialoog te voeren.
Nu is het 2016, ZID Theater is enorm gegroeid, zowel landelijk als internationaal. We hebben zelfs een Appeltje van Oranje voor ons werk gekregen en koningin Maxima op bezoek gehad, wat voor een onvergetelijke ervaring voor onze spelers zorgde.
Ik wil nog steeds, en steeds weer, ons en de mensen die met ons werken uitdagen. Stimuleren om dingen te ondernemen die we nog niet hebben gedaan. Steeds weer op een andere manier naar een probleem, een thema of een maatschappelijk vraagstuk kijken. Ik zie dat de puzzelstukjes in elkaar beginnen te vallen en een fantastisch groot geheel maken van theater maken, antropologie, engagement en betrokkenheid. En als dat gebeurt dan ontstaat er weer iets nieuws, zoals het onlangs in maart afgeronde internationale festival ExploreZ, dat we met ZID hebben gemaakt. Voor theater en kunst van nu. Ik heb weer een nieuwe uitdaging.
Lees hier een interview met mij over community art.
Zie hier de uitzending van De Nachtzoen waarin ik te gast was op 31 maart.
